مانگاها و انیمههای ژاپنی از آن پدیدههای منحصربهفردی هستند که هر روز به تعداد طرفداران و علاقهمندان آن اضافه میشود. طبیعی است که چنین پدیدهای به جهان مدیومهای دیگر سرگرمی هم وارد شود. دراگون بال (Dragon Ball) از آن نامهای آشنایی است که برای هرکدام از طرفداران مانگا و انیمههای ژاپنی و احتمالاً بسیاری از افرادی که به انیمه علاقهای نداشته باشند، شناختهشده است. در واقع، دراگون بال از آن دسته آثاری بوده که بازیهای مختلف و نسبتاً زیادی بر اساس آن ساخته شده و از شانس خوبش در این سالها نمونههای موفق و تحسینبرانگیزی همچون بازی مبارزهای 2.5 بعدی Dragon Ball FighterZ بر پایه آن توسعه داده شده است؛ اما امروز میخواهیم دربارهی اثر دیگری از دراگون بال با نام Dragon Ball Z: Kakarot صحبت کنیم که دو سال پیش برای اولینبار عرضه و اکنون نسخهی نسل نهمی آن منتشر شده است. همین بهانهای شد تا به بررسی نسخهی نسل نهمی این بازی بپردازیم.
بازی Dragon Ball Z: Kakarot یک اثر اکشن نقشآفرینی ساختهشده توسط استودیو CyberConnect2 است که سه سال پیش برای پلیاستیشن 4، ایکسباکس وان و کامپیوترهای شخصی عرضه و در سال 2021 نسخهی دیگری از آن برای نینتندو سوییچ و گوگل استیدیا منتشر شد. اکنون عرضهی آن برای پلیاستیشن 5 و ایکسباکس سری ایکس فرصت مجددی به «دراگون بال زد: کاکاروت» داده است.
احتمالاً مهمترین و بنیادیترین اصل در طراحی بازی Dragon Ball Z: Kakarot، وفاداری و اقتباس دقیق بازی از روی انیمه دراگون بال زد باشد. این اصل کلیدی در هر بخش بازی بهوضوح قابللمس است. بگذارید ابتدا از قصهی بازی شروع کنیم. طبق همین اصل و انتظاری که میتوانیم داشته باشیم، این بازی قوسهای داستانی مخلتفی – 4 آرک داستانی – را از خط اصلی داستان انیمهی دارگون بال زد دنبال و روایت میکند. به همین خاطر داستان بازی برای طرفداران کاملاً آشنا است و مروری زیبا بر خاطرات آن از این آرکهای داستانی به حساب میآید. اگرچه افراد ناآشنا با دراگون بال به اندازهی طرفداران احتمالاً با اشارههای جزئیتر داستانی آشنا نباشند اما نکتهی مثبت این است که علیرغم جذابیت برای طرفداران، بازی میتواند روایت خود را برای بازیکنان ناآشنا با دراگون بال به شکل نسبتاً خوبی تعریف کند. شخصیتپردازی گوکو و دیگر شخصیتهای اصلی مهم داستان هم از این فرمول پیروی و شما را به خود نزدیکتر میکنند. جذابیتهای بصری بازی و جلوههای خوب آن که کیفیت بالایی دارند و در اینجا هم روایت داستان در قالب میانپردههای سینمایی جذاب بهشدت یادآور خود انیمهی دراگون بال است و این موضوع در نزدیکی بیشتر حس بازی به انیمه تأثیر قابلتوجهی دارد.
با این حال، قصهی بازی – و طبیعتاً قصهی انیمه – و آرکهای مختلف داستانی آن انگار در یک چرخهی مشخص و تکرار به سر میبرند که الگوها روایی آنها کاملاً آشکار است و شاید بعد از سپری کردن یک یا دو آرک داستانی تکرار در آن نمود بیشتری پیدا کند.
همانطور که گفتهشد Dragon Ball Z: Kakarot یک بازی اکشن نقشآفرینی است. البته بهتر است آن را یک بازی اکشن ماجراجویی با المانهایی از ژانر نقشآفرینی خطاب کنیم. بازی دارای یک محیط Open world نسبتاً بزرگ است و گشتوگذار در جهانباز آن که از نظر بصری هم بهخوبی طراحی شده، جذابیتهای خاص خودش را دارد. بهخصوص وقتی که نقلمکان در بازی هم با توجه به قابلیت پرواز کردن دلنشین است و سهولت بیشتری دارد. با این حال، مراحل اصلی و فرعی بازی غالباً ساختار خطیتری را دنبال میکنند تا در راستای خط داستانی مشخص بازی باقی بمانند. طراحی مراحل اصلی درگیرکننده است و شما را با داستان بازی همراه میکند اما از سوی دیگر بسیاری از مراحل فرعی ساختار استوار و جذابی ندارند و گاهی در نقش پرکنندهی محتوا عمل میکنند. اگرچه، در میان آنها هم میتوان بعضی از نمونههای نسبتا مناسب را پیدا کرد.
بخش عمدهای از زمان گیمپلی بازی Dragon Ball Z: Kakarot به مبارزات اختصاص داده شده است که طی آن شما با کنترل شخصیتهای مختلف به نبرد با حریفان خود میپردازید. طراحی نبردها ساختار و سیستم بسیار پیچیده یا عمیقی ندارد اما به هدف اصلی خود رسیده است و توانسته پایهای سرگرمکننده را بنا کند. بهخصوص وقتی شخصیتهای متنوع و امکان وجود شخصیتهای همراه در نبردها را در نظر بگیریم، این ویژگی بیشتری احساس میشود. برخی از حملهها از راهدور (حملههای با استفاده از نیروی Ki) و برخی دیگر از طریق حملهی تن به تن و نزدیک انجام میشود و همچنین هر شخصیت حملات ویژه و خاصی را در اختیار دارد که میتواند در جریان بازی به تعداد و قدرت آن بیفزاید. این ساختار میتواند در مبارزات مأموریتهای اصلی بخش داستانی و بهخصوص نبرد با باسفایتها شما را درگیر خود کند و این یعنی کار خود را توانسته با موفقیت نسبی انجام دهد. با این حال، همانطور که گفته شد، طراحی مبارزات میتوانست عمق بیشتری داشته باشد. برای مثال، اختصاصدادن دو دکمه به نبرد تن به تن میتوانست باعث شکلگیری کمبوهای بیشتری شود و این جذابیت را دوچندان کند.
درجهی سختی Dragon Ball Z: Kakarot گاهی اوقات با جهش زیادی همراه است و این بعضی از نبردها را میتواند به شکل نامناسبی چالشبرانگیز کند. در اینجا، بعضی مکانیکهای دیگر بازی میتوانند کمک کنند. اولین مکانیک، درست کردن غذا است که میتواند از طرفی گشتوگذار شما در محیط را بیشتر کند و از طرف دیگر با پختن و مصرف این غذاها شما تواناییهای موقتی و دائمی مختلفی را دریافت خواهید کرد که میتواند به شما در نبردها کمک کند. علاوه بر این، سیستمی هم برای ارتقا قدرتهای شخصیتهای قابلبازی این اثر در نظر گرفته شده است که در طول زمان میتواند قدرت شما را بیشتر کند. مکانیک جالب دیگر بازی پیوندهایی است که شما میتوانید بین شخصیتها مهم داستانی در گروهها مختلف شکل دهید و هرکدام از این پیوندها پیامدها و تأثیرات خاصی روی قدرت و ویژگیهای شما در طول بازی خواهند گذاشت.
با این حال، المانهای نقشآفرینی بازی Dragon Ball Z: Kakarot آن تأثیرگذاری خاص را ایفا نمیکنند و عمق پایینی دارند. در واقع، علیرغم اینکه مبارزات این سرگرمی پایه را به همراه میآورد و بیش از طرفداران را در مسیر داستانی بازی هیجانزده میکند، ساختار آن همچون داستان بازی میتواند در طولانیمدت نشانههای از تکرار را بروز دهد.
وقتی صحبت از نسخهی نسل بعدی یک اثر جدید میشود، شاید مهمترین موضوع مقایسهی آن از نظر فنی با نسخهی قبلی باشد. حتی نسخهی نس هشتمی بازی Dragon Ball Z: Kakarot دارای جلوههای بصری و صوتی زیبا و دقیقی بود که فضاسازی آن دقیقا فضای انیمهی دراگون بال زد را القا میکند. این نسخه در عین حالی که به واسطهی تکنولوژیهای جدید پیشرفت قابلتوجهی از نظر بصری داشته، همچنان آن حس و حال را هم حفظ کرده است. از نظر عملکرد اجرایی هم این نسخه نسبت به نسخهی قبلی بهبود پیدا کرده و وضعیت اجرایی در کنسولهای نسل نهم بهتر است.
در یک کلام، بازی Dragon Ball Z: Kakarot یک ادای احترام کامل به انیمهی دراگون بال زد است. بهعنوان یک بازی جهانباز اکشن با المانهای نقشآفرینی، Dragon Ball Z: Kakarot اثر متوسطی به حساب میآید اما بهراحتی میتواند بیشترین لذت را برای طرفداران دارگون بال به همراه داشته باشد و تجربهی اقتباسی خوبی از این انیمهی محبوب ارائه دهد.
The post بررسی بازی Dragon Ball Z: Kakarot appeared first on بازی سنتر.